Dahulu kala... Ada seorang pemuda bernama muntaka (bukan nama sebenar) yang kacak lagi tampan berbual panjang dengan galprennya bernama hjh nandung..
nandung : syg.. bila kan u kan jumpa family me ani? me punya bapa tanya sudah tu sama mama me kan masakkan u sepisil bah tu syg eh... bah bila?
muntaka : hmmm... masak apa mama u?
nandung : pop mee..
muntaka : me takut me kana suruh imam bah nanti lai eh... udah tah me ani inda handal... kalau kana suruh menimbang bula bulih lah...
nandung : kalau inda jgn tah lagi sama aku.. banci ku banci!!!
muntaka : me main2 jua kali gnya aaaa..... me selalu imam kali ahhh....
Tiba saat yang di tunggu2... selepas sungkai pop mee..
Si Bapa : bah muntaka... paji mau muntaka imam malam ani....
muntaka : oraitt... bulih.. kita mau sembahyang apa?
si Bapa : Astahhh masuk isya sudah jua ni... paji mau sembahyang subuh...
muntaka : booleeehhhhhhhhh
si muntaka ani pun memulakan bacaannya... sambil menangis2... kdg2 terkidum2... sampaikan si bapa tadi pun mengeluarkan air mata yang jernih lagi gebu.... selepas solat...
si Bapa : bagusss muntaka... inda paji sangka usul mu cemani pandai jadi imam... merdu lagi suara... bacaaan pun bagus..
muntaka : hehehe iatah paji... atu baru ku baca hadis tu.. balum lagi ayat Quran ku bawa.... haaha paji.. tadi atu.. hadis sohih tu paji...
Si Bapa : get out of my house!!!!!
LOL
No comments:
Post a Comment